Romeo en Julia

“Lang geleden leefde in de stad Babylon de knappe, jonge Pyramus. In het huis naast het zijne woonde Thisbe, mooier dan alle meisjes uit het oosten. Als buren leerden Pyramus en Thisbe elkaar al vroeg kennen en mettertijd werden ze op elkaar verliefd. Maar hun ouders waren heftig tegen hun liefde gekant en van een huwelijk kon geen sprake zijn. Ondanks het verbod, maakten de jongen en het meisje gevoelens voor elkaar duidelijk door tekens en knikjes en hun liefde bleef brandend.De twee geliefden ontdekten algauw dat de gemeenschappelijke muur van de aanpalende huizen gebarsten was en dat ze via een smalle spleet in de muur gemakkelijk konden converseren. Elke nacht spraken ze af aan de muur en fluisterden lieve woordjes, ontgoocheld omdat de muur in de weg stond maar toch dankbaar omdat ze dankzij de muur elkaar konden bereiken. Het liefdesverlangen laaide echter zo hoog op dat de geliefden besloten te ontsnappen aan de waakzaamheid van hun ouders om elkaar te ontmoeten. Via de barst in de muur bepaalden ze de plaats: bij het graf van Ninus onder de hoge moerbeiboom met zijn sneeuwwitte vruchten. De liefde maakte Thisbe die nacht heel dapper: het meisje was als eerste op de afgesproken plaats en met een sluier voor het gezicht ging ze zitten onder de boom. Plots naderde een leeuwin, haar muil met het bloed van een prooi besmeurd. Thisbe zag het dier, schrok en verschool zich snel in een nabijgelegen grot. Op haar vlucht was haar sluier op de grond gegleden. De leeuwin bemerkte de sluier en scheurde deze speels aan flarden. Even later kwam Pyramus aan bij de boom.

Hij vond de bebloede sluier, zag de sporen van leeuwenpoten in het zand en stelde tot zijn wanhoop vast dat zijn dierbare Thisbe door een leeuw verscheurd was. Radeloos van verdriet doodde Pyramus zichzelf met zijn zwaard. Het bloed spoot hoog op en kleurde de vruchten van de moerbeiboom donkerrood.

Ondertussen had Thisbe haar schuilplaats verlaten. Toen ze het stuiptrekkende lichaam van Pyramus onder de boom zag en haar bebloede sluier vond, besefte ze wat er gebeurd was en barstte los in jammerklachten. Het meisje wenste niets liever dan haar geliefde in te volgen in de dood. Terwijl ze wens uitschreeuwde om samen in hetzelfde graf te mogen rusten, liet ze zich vallen op de punt van het zwaard en stierf bovenop het lichaam van haar geliefde. Nog steeds draagt de moerbezieboom zijn donkere vruchten, als herinnering aan de tragische dood van Pyramus en Thisbe.”

Dit verhaal vinden we bij de Romeinse dichter Ovidius. Ovidius vond het verhaal bij de Grieken die het op hun beurt gehaald hadden in het oosten. Vele van deze verhalen uit de Oudheid gingen later een eigen leven leiden. Het lijdt geen twijfel dat het verhaal van Romeo en Julia in deze traditie thuishoort. Tal van schrijvers gebruikten het thema van Romea en Julia, maar het was uiteindelijk de versie van Shakespeare die het meest beroemd werd.

Locatie

CC Stroming Evergem-Sleidinge
Weststraat 31
9940 Evergem-Sleidinge

Credits

Auteur:
William Shakespeare

Regie:
Martine Geerinckx